Ik realiseer me dat 2014 al weer bijna ten einde loopt. Een bijzonder jaar …. In heel veel opzichten. Voor mij persoonlijk ook. Ik heb het gevoel dat ik dit jaar thuisgekomen ben. Dat ik weet wie ik ben en weet wat ik wil, dat ik weet wat mijn hart doet zingen. Vanuit dat weten heb ik dit jaar het roer om durven en kunnen gooien en ben ik mijn coachpraktijk begonnen. Langzaam maar zeker heeft FocusOnMe een smoel gekregen:…
Het is herfst. De wereld is nat en kil (koud), en geel en rood (warm). Open ook. Ik zie de huizen tegenover mijn werkkamer weer. Ze zijn niet langer beschermd door de bladerenweelde van de bomen tussen ons in. De wereld wordt groter. En ook kleiner: als het donker wordt, is er buiten niets meer. Tegenstellingen. Het seizoen van het tegen beter weten in, willen vasthouden aan wat moet gaan. De herfst is de belofte dat het leven doorgaat: de…
Vandaag herdenken we de slachtoffers van vlucht MH17. Mijn yogajuf adviseert om, als je het lastig vindt om contact te maken met je innerlijke, onvoorwaardelijke liefde, te denken aan iemand van wie je heel erg veel houdt om je liefde als het ware te activeren. Ik denk dan altijd aan mijn vader. Het kost me geen enkele moeite om onvoorwaardelijke liefde voor hem te voelen. Ik denk ook wel eens aan andere mensen waar ik zielsveel van hou, maar dat…
Een jonge, ondernemende, hoog-energieke vrouw vraagt zich af of ze ooit rust krijgt. Het verlangen naar rust spat uit haar poriën. Ik zie het vonken. Tegelijkertijd is de energie die ze uitstraalt enorm. Het is een positieve energie, ik voel het prikkelen. Het is niet onaangenaam. Ze werkt heel hard, met hart en ziel, om haar bedrijf te laten groeien. Verlangen is de andere kant van de medaille “missen”. Het mooie is dat het gevoel dat bij “missen” hoort een…
Ik heb, naar aanleiding van de Opstellingsavond op 13 november a.s. bij Het Faire Oosten, het verzoek gekregen om uitleg te geven over wat een Opstelling is. Komt-ie: Je bent al vanaf je geboorte lid van allerlei “systemen”. Een systeem is bijvoorbeeld je gezin, je familie, je vriendenclub, je school, je werk, etc. Elk systeem heeft zijn eigen kenmerken, zijn eigen regels, zijn eigen bijzonderheden en eigenaardigheden. In zo’n systeem heerst een bepaalde ordening: er is bijvoorbeeld een oudste, een…
Goedemorgen! Het MaandagVerhaal van vandaag is een wat langer verhaal … Maar als je wilt weten hoe het voelt om in je element te zijn, dan nodig ik je van harte uit om het te lezen. Veel plezier! Het pakket kwam om ongeveer half 9. Hij is nog nat van de douche. Besteld heeft hij niets, zover hij het zich kan herinneren. Het is rood en vrij groot. Als je jezelf dubbel kunt vouwen, pas je er misschien wel in.…
De Glazen Bol Ik kreeg de opdracht een vraag te bedenken voor De Glazen Bol. Het zou een vraag moeten zijn die mij bezighoudt m.b.t. mijn toekomst. Ik kon geen vraag verzinnen. Dat komt, denk ik, omdat ik niet geïnteresseerd ben in het antwoord. Het is niet zo dat ik niet geïnteresseerd ben in mijn toekomst. Integendeel. Het houdt me bezig. Zeker nu, nu ik na zo’n 25 jaar hard werken in de zakelijke dienstverlening opeens in een rustiger professioneel…
Ode aan mijn vader (gisteren zou hij 59 jaar met mijn mama getrouwd zijn ….) Daar ben je met stofjas en sigaar je komt zoals altijd naar me toe. Altijd zonder woorden of niet zoveel maar warmte zoveel warmte. Je hele wezen zo aanwezig in je ogen naar mij gericht in dat zachte lopen naar mij toe. Nog steeds kom je naar me toe om me vast te houden en niet om me vast te houden en om me los…
Het jonge stel stapt in mijn trein. Ze zijn druk in gesprek. Het is een mooi gesprek, hun gezichten stralen. Ze gaan op reis. Hij draagt haar koffer, zij draagt zijn kind. Het is bijna zover. Ze is op haar mooist. Ze komen dichterbij en zij gaat naast mij zitten. Ze vallen op. Die mooie buik, maar vooral ook door het gesprek. Omringd door reizigers die alleen oog en oor hebben voor hun mobiel, kletsen zij er geanimeerd op los.…
De oude dame is moe, zo moe. Sinds haar val en de opname in het ziekenhuis is ze verschrikkelijk moe. Ze vertelt me dat ze wil gaan, maar dat ze niet kán gaan. “Ik heb nog een taak”, zegt ze. Ik vraag of ze die taak met mij wil delen. Ze kijkt me aan en begint te huilen. Ze kan er niet over praten, omdat ze hém dan zoveel verdriet doet. Ik zie dat de last van haar taak heel…
Er was eens ….. een prinsesje. Angstelle, zo heet ze. “Angstelleke!” roepen ze dan. En dan gaat ze of komt ze. Al naar gelang. Ze weet dat Angstelle eigenlijk niet van haar is, maar ze heeft geleerd naar die naam te luisteren. Ergens voelt het niet goed, maar ja, mama vindt het een prachtige naam! Angstelle pakt twee roze jurkjes in een koffertje. Hup, tandenborstel en haarborstel. En Minke. Minke moet mee. Zonder Minke geen reis. Angstelle gaat op reis.…
Mijn kanker is een zandkasteel. Een man die niet zo lang meer te leven had vertelde mij dat hij zich een zandkasteel voelde. Zo’n kasteel met alles erop en eraan: een mooi statig slot, torentjes en een brug over de slotgracht. De kanker die 5 jaar geleden in zijn lichaam sloop was de eerste golf van de zee die aan zijn kasteel likte. Het likje zand dat wegspoelde kon nog gerepareerd worden. Maar toen werd het vloed. De golven werden…
