Kerst komt eraan. Dat levert in mijn praktijk veel verhalen op over „moeten”. Cliënten vertellen over de stress die ze voelen door het geregel met families rondom Kerstmis. Ze voelen een verplichting om Kerstmis met de families te vieren, maar vinden het tegelijkertijd ook enorm ingewikkeld om het drie families naar de zin te maken. Zolang ze ook echt zin hebben om Kerstmis samen met familie te vieren, voelen de verplichtingen vaak niet als „moeten”, maar meer als „gedoe”. En dat hebben ze er graag voor over, omdat ze weten dat het straks gezellig is. Pas als er weerstand gevoeld wordt, om wat voor reden dan ook (bijv. „waarom moeten wij ons altijd aanpassen?” of „vorig jaar vierden we eerste Kerstdag ook al bij X”), voelt het wel als „moeten” en wordt het als een last gezien. Veel mensen zijn zich bewust van zo’n last en kunnen die een plek geven. Maar wat nou als je je niet bewust bent van de last? In het volgende voorbeeld wordt duidelijk hoe belangrijk bewustzijn is.
Ik ken een jonge vrouw die met haar handen werkt: ze is schoonheidsspecialiste. Ze heeft al geruime tijd erg veel last van haar rechterhand en sinds kort heeft de pijn zich uit gebreid tot haar hele arm, schouder en zelfs rug. De pijn was voorheen niet zichtbaar, maar nu is de pijn zeer zichtbaar: er ontstaan grote zwellingen op de plekken waar het pijn doet. In het hand- en polscentrum werd geconstateerd dat ze té soepele gewrichten heeft. Ze heeft zichzelf aangeleerd om, door voortdurend spanning te houden in haar handen en polsen, met haar te soepele gewrichten toch te kunnen werken. Nu is die spanning permanent geworden (zelfs als ze slaapt!) en bestaat de kans dat ze haar beroep niet meer kan uitoefenen. Ze werd naar een ontspanningstherapeut gestuurd. Die gaf haar oefeningen om te leren ontspannen. De behandelingen hadden echter geen succes.
Tijdens de intake voor een coachtraject kwam ze met de volgende vraag: leer mij hoe ik me kan ontspannen. Ze zegt dat haar werk haar leven is. Omdat ze goed is in haar werk werd ze gevraagd om naast haar werk ook nog trainingen te geven en om voor shows te werken. Bijna heel haar vrije tijd gaat hierin zitten. Ze vond dat ze geen nee kon zeggen. Omdat het niet goed voor haar carrière zou zijn, maar vooral omdat ze alles zo leuk vindt! Het voelt wel als een verplichting, maar niet als een last. De behandelingen van het centrum (veel oefenen thuis) en de ontspanningstherapie (veel oefenen thuis) voelen ook als verplichting, maar in dit geval wél als een last. Ze voelt weerstand omdat ze door de oefeningen geconfronteerd wordt met het haperende lijf en omdat ze er eigenlijk geen tijd voor wil maken …. Het „moeten” doen van de oefeningen veroorzaakt zoveel weerstand en daardoor zoveel spanning, dat ze het tegenovergestelde doel bereiken: de pijn en de klachten worden groter. Het was voor haar belangrijk om zich daar bewust van te worden. Stap twee is om zich bewust te worden van haar lichaam: wat heeft je lijf je te vertellen? Door lichaamsbewustzijn te creëren, zijn we haar voortdurende spanning niet van buitenaf maar van binnenuit gaan bekijken. Op die manier is ze bezig zichzelf opnieuw te ontdekken. Dat kost tijd en doet pijn: soms is het goed om de last ook echt te voelen!
Hoe is het met jouw verplichtingen? Voelen ze als last? Veroorzaken ze weerstand en spanning? En waar voel jij dat? Kijk er deze week eens naar: bewustwording is zoals altijd stap 1!
