Deze blog gaat over 8 maart. De Internationale Dag van de Vrouw. Ik wil daar graag even samen met jullie bij stilstaan.
Het thema is „gelijkwaardigheid”: vrouwen en mannen zijn gelijkwaardig: evenveel waard. What’s new?, denk je misschien …..
Maar zolang verkrachters in India vinden dat ze alle recht hebben om met vrouwen te doen wat ze willen, zolang verkrachting een oorlogsmiddel is, zolang Oscarwinnaressen in Amerika zich uitspreken voor gelijk loon, zolang er niet meer vrouwen in hogere functies terechtkomen, zolang de wereld haar adem inhoudt als een vrouw aangeeft presidentskandidaat te willen zijn, zolang is het nodig om het over gelijkwaardigheid tussen vrouwen en mannen te hebben.
Daarbij spreek ik niet alleen mannen aan om de gelijkwaardigheid op te heffen, maar ook de vrouwen. De gelijkwaardigheid wordt niet opgeheven door de vrouwen die „man” worden om iets te bereiken. Vrouwen die hetzelfde gedrag als mannen gaan vertonen om in de boardroom terecht te komen, die zich hetzelfde gaat kleden, dezelfde whiskey gaan drinken en dezelfde sigaren gaan roken. „Hetzelfde” is gelijk en niet gelijkwaardig. Mannen en vrouwen zijn niet gelijk, maar wel gelijkwaardig.
De standaard in deze wereld is de blanke, heteroseksuele man. Dat is de norm. Alles wat daarvan afwijkt is minder. De grootste minderheidsgroep is de groep vrouwen. 50% van de wereldbevolking is vrouw, hoeveel procent is blank, man en heteroseksueel? 15%? Geen idee, maar het komt niet in de buurt van 50%. Waarmee ik zeggen wil: vrouw, het is niet nodig om je aan te passen aan die kleine groep, het is de norm die aangepast moet worden! Als we willen, dan kunnen we kiezen voor een nieuwe standaard: de mens!
Ik zeg: doen!
Kijk ook eens naar: http://www.heforshe.org/
