Een jonge, ondernemende, hoog-energieke vrouw vraagt zich af of ze ooit rust krijgt. Het verlangen naar rust spat uit haar poriën. Ik zie het vonken. Tegelijkertijd is de energie die ze uitstraalt enorm. Het is een positieve energie, ik voel het prikkelen. Het is niet onaangenaam. Ze werkt heel hard, met hart en ziel, om haar bedrijf te laten groeien.
Verlangen is de andere kant van de medaille “missen”. Het mooie is dat het gevoel dat bij “missen” hoort een ander is dan het gevoel dat bij “verlangen” hoort. Waar het “missen” vaak pijn doet of verdrietig maakt, roept “verlangen” gevoelens van hoop en liefde op. Het beeld in de toekomst dat bij “verlangen” hoort stuurt prikkelende signalen naar je hart.
Het interessante is dat mensen vaak pas weten dat ze iets missen als ze zich bewust worden van het bijbehorende verlangen. Door hardop uit te spreken dat je naar iets verlangt, bijvoorbeeld rust, besef je ineens dat je het op dit moment mist. De bewustwording van het gemis is nodig voor het in beweging komen. We komen pas in beweging, we veranderen pas, als we pijn voelen, als de behoefte zich pijnlijk aandient.
De jonge vrouw voelt het gemis van rust nu ze het verlangen naar rust heeft uitgesproken. Ze heeft een keuze: ga ik bewegen, veranderen? Of doe ik het niet?
Ik voeg daar graag nog iets aan toe: Rust krijg je nooit van iemand anders, rust kun je alleen van jezelf krijgen!
Mooie week allemaal!
